(عکس) کشف حیرت‌انگیز یک کوزه پر از سکه در «تپۀ مردگان»
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۱۶۵۷۶
در حین انجام کاوش‌های باستان‌شناسی در ویرانه‌های موهنجودارو در استان سند پاکستان، ظرفی سفالی پر از سکه‌های مسی در یک استوپا (ساختمانی گنبدی شکل که به عنوان زیارتگاه بودایی ساخته شده) کشف شد.
به گزارش فرادید؛ موهنجو دارو یا «تپۀ مردگان» یک شهر باستانی تمدن دره سند است که بین ۲۶۰۰ تا ۱۹۰۰ سال قبل از میلاد شکوفا شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
باستان‌شناسان کشف این کوزۀ پر از سکه‌های مسی را اولین کشف مهم در خرابه‌های ۵۰۰۰ سالۀ موهنجودارو پس از ۹۳ سال ارزیابی کردند.
دکتر سید شاکر شاه، مدیر باستان‌شناسی موهنجودارو، تأیید کرده است که کارکنانی که مشغول کار حفاظتی بودند روز چهارشنبه به کوزۀ حاوی سکه‌ها برخورد کردند.
شاکر شاه گفت که کارگران ظرف سکه را در حین حفاری پیدا کردند، اما دوباره آن را دفن کردند. بعداً آن‌ها موضوع را به مقامات مسئول اطلاع دادند تا مجددا سکه‌ها از زیر خاک بیرون آورده شوند. مقامات گفتند که ظرف سکه‌ها به وزن حدود پنج و نیم کیلوگرم بعداً به لابراتوار آزمایش خاک منتقل شد.
شیخ جاوید سندی که در این مکان مشغول تحقیق بوده است گفت که قبلاً ۴۳۴۸ سکه مسی توسط باستان‌شناسان غربی از سال ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۱ حفاری شده بود. او گفت: «بنابراین کشف کنونی که پس از ۹۳ سال انجام شده بسیار قابل توجه است».
شاکر شاه به خبرنگاران گفت که به احتمال زیاد این سکه‌ها متعلق به دورۀ پادشاهی کوشانی است و قدمت آن‌ها به قرون دوم تا پنجم میلادی برمی‌گردد.
«ما سکه‌ها را به آزمایشگاه منتقل کرده‌ایم و قطعاً در آینده کارشناسانی را برای تأیید دورۀ زمانی که می‌تواند از نوشته‌های روی سکه‌ها آشکار شود، استخدام خواهیم کرد. ما باید به دنبال این باشیم که سکه‌ها متعلق به کدام سلسله‌های دوره کوشانی است».
رستم بوتو، مسئول لابراتوار آزمایش خاک و آب نیز گفت که فرآیند تصفیه برای جداسازی سکه‌های ترکیب شده حداقل یک ماه طول می‌کشد؛ بعد از این زمان احتمالا نوشته‌های روی سکه‌ها قابل مشاهده خواهند بود.
علی حیدر، کارشناس ارشد حفاظت از آثار باستانی می‌گوید: «بعید به نظر می‌رسد که این شهر از پایان دورۀ سند تا زمان آغاز حکومت کوشانی به طور کامل متروکه شده باشد؛ دلیل این حدس موقعیت برجسته و عملکرد حفاظتی است که این سازه‌ها در برابر سیل انجام می‌دهند».
کوشانی‌ها از حدود قرن یکم تا قرن سوم پس از میلاد در این منطقه حاکمیت داشتند و نقش مهمی در پیوند مناطق مختلف از طریق تجارت، دیپلماسی و تبادل فرهنگی ایفا می‌کردند.
در حالی که شواهد به دست آمده از سکه‌ها و کتیبه‌های رَباتَک و سرخ کوتال به وضوح نشان می‌دهد که کوشانی‌ها اعتقادات و اعمال مذهبی ایرانیان را حفظ کرده و ادامه می‌دادند، برخی کتیبه‌های دیگر نشان می‌دهند که مقامات کوشانی در دورۀ فرمانروایی پادشاه کانیسکا و جانشینان او از بوداییان حمایت می‌کردند. با اینحال نقش محراب آتش بر روی سکه‌های کشف شدۀ قبلی نشان از تأثیرات ایرانی دارد.
منبع: فرارو
کلیدواژه: کشف باستانی هندوستان قیمت طلا و ارز قیمت موبایل سکه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۱۶۵۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران؛ یک خانه و کوچه‌اش پیدا شد!
تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهمترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است.
به گزارش ایسنا، حسین سرحدی، عضو هیأت علمی دانشگاه زابل، که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌های سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است.
او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان‌ها یا خانه‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشاندهندۀ توسعۀ ساخت و ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است.
در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد.
باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالا‌های مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آن‌ها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است.
سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت